2010-03-15

Urrezko gizona

URREZKO GIZONA

Bazen behin urrezko gizon bat Iker deitzen zela. Iruñean bizitzen zen. Urrezkoa zen egon batean genio batek desio bat koinziditu ziolako eta berak urrezkoa izatea eskatu zion eta duela bost urte urrezkoa da.

Pertsonai hau 0. pisuan bizitzen da.


Ikerrek iratxoak bezain baxua da. Oso garbia eta urrea bezain disdiratsua da.Baita ere harriak baino pisutsuago da eta baleak bezala pisatzen du.Oso zabala eta graziosoa da. Nahiko gogorra da eta latza ez da batere malgua. Hori kolorekoa da, ez da oso polita baina ezta itsusia. Oso alaia da eta ez da batere lotsatia . Baina barraskiloak baino motelagoa da. Bankuak bezain aberatsa da edo gehiago. Pertsonai jatorra da eta gainera usaimen atsegina du beti. Mutil ona da, behar duzunean laguntzen zaitu. Oso pertson positiboa da.


Bere bizitza hoberena zen, erloju denda batean lan egiten zuen.


Bakarrik bizitzen zen bainan ez zen bakarrik sentitzen.

Lagun asko zituen: David, Jokin, Unai, Iñaki...Bere lagunak ez ziren urrezkoak. Iruñeko jende guztiak ezagutzen zion.

Egun batean dendan bakarrik zegoen ia gaua zen eta dendara ixtera joan behar zenean, bi gizon sartu ziren:


-Atera ezazu diru guztia!!!!- esan zuen gizon batek

-Baina nortzuk zarete zuek?-Esan zuen Ikerrek

-Guk diru guztira hartzera etorri gara- Esan zuen beste gizonak.

-Nola emango dizuet diru guztia???

-Edo ematen diguzu diru guztia edo hiltzen zaitugu- esan zuen gizona poltsikotik postola ateratzen.

-´Tori, tori gaur 2600E atera ditugu – Esan zuen Ikerrek dirua emanez.



Ezezagunak joan zirenean orduan Ikerrek dena itxi zuen eta korrika etxera abiatu zen. Etxera iritsitakoan telefonoa hartu eta bere lankideari deitu zion gertatu zena kontatzeko. Baina bat batean norbaitek etxera sartu zen eta orduan bat- batean urrezko gizonari hartu zion eta kotxe batean sartu eta gero San juaneko kalabozu batera eramaten dute eta bertan gelditzen da bi gizonak joaten dira dena itxita utzi eta gero.



Kalabozua,ilun-iluna zen. Ertz batean banku txiki bat zegoen. Baita ere lehio txiki- txiki bat zegoen goialdean, hain txikia zen ia-ia ez zela argirik sartzen. Oso leku txikia zen, ate txikia dauka dena barrotez osatua eta kandatu handi eta beltz bat atearen ertzean. Ez zen batere polita, oso beltza eta grisa zen.


Ondoren, bi gizonak berriro etorri ziren eta hauxe esan zioten:


-Hau lasai hitzegingo dugu- esan zuen batek

-Lehenengo nahi duguna dirua da, eman hemen daukazun guztia edo bestela hemen ustelduko zara-esan zuen besteak harro-harro.

-Tori, tori hemen daukadan guztia 150E – Esan zuen Ikerrek izututa

-Ondo da bihar arte, bihar berriz hitzegingo dugu.

-Agur...



Momentu horretan urrezko gizona hain pisutsua zenez atearen gainean bota zen eta ate osoa apurtu zuen. Orduan kalabozotik atera zen eta bere mugikorrarekin

bere lagun Unairi deitu zion:


-Unai, Iker naiz azkar mesedez hartu kotxea eta etorri San juaneko kale txikira.


-Baina mutil non zaude? ez daki inork non zauden- esan zuen Unaik

-Bi gizon hartu didate eta ez didate uzten ezer egiten azkar etorri eta eraman etxera eta gero dena kontatzen dizut -esan zuen Ikerrek urduri.

-Lasai mutil oraintxe noa!non zaude?

-San juan aldean oso disdiratsua naizenez azkar ikusiko nauzu.-Ondo da oraintxe noa .



Urrezko gizona Unai eta Jokinekin etxera bueltatzen ari zenean dena kontatu zien eta etxetik poliziara deitu zeuten.

Ondoren, poliziak bi gizonak aurkitu eta gero kartzelan sartu zituen biei eta Ikerri diru guztia bueltatu zioten azkenean 2700E zirela.



Bi hilabete pasa ondoren, ostiral batean esnatu zen eta eguna ilun-iluna zegoen eta berak ez zen ondo sentitzen.

Geroxeago ispilura begiratu zen eta bera ere ilun iluna zegoen, baita ere berak disdira galdu zuen. Ikerrek ez zekien zer egin eta lan egitera joan baino lehen medikura joan behar zen.

Medikura joaten ari zenean mundu guztia galdetzen zion “zer gertatu zaizu?, zergatik zaude horrela?, aizu eguna bezala zaude...” Baina bera ez zekien zer esan eta ez zuen ezer esaten.

Medikuak lehiotegi batera joatea hoberena zela eta ara joan zenean Davidekin aurkitu zen kaletik eta azkenean berarekin joan zen. Lehiotigiarena garbi kristala botatzea hoberena izango zela.


Ikerrek bost egunetan garbi kristalak bota zuen. Azkenean, garbi kristalak bota eta gero lehen bezain disdiratsua zegoen eta azkenean oso oso pozik bizitzen zen Iruñan bere lagunekin.


Naiara Azanza 12.3.10




No hay comentarios:

Publicar un comentario